:::> ARCHIWUM 2011   :::> ARCHIWUM 2012    :::> ARCHIWUM 2013    :::> ARCHIWUM 2014

"Zagórzańska Wigilia" Więcej zdjęć w Galerii

"Dolina Mszanki" na Limanowskiej Słazie W dniach 4- 7 listopada 2010 roku w Limanowskim Domu Kultury odbyła się XXXVI Limanowska Słaza, w której udział wzięły 63 grupy: zespoły, muzyki, gawędziarze, śpiewacy i instrumentaliści z terenu całego powiatu. W kategorii "Zespołów regionalnych"- grupa młodzieżowa, III miejsce zdobył Zagórzański Zespół Foklorystyczny „Dolina Mszanki" z Mszany Górnej. To był już kolejny udział zespołu w limanowskiej Słazie zakończony tym razem dużym sukcesem. Zespołowi oraz pozostałym laureatom gratulujemy tych sukcesów i życzymy dalszych przeżyć artystycznych oraz sukcesów w krzewieniu kultury ludowej promującej region zagórzański. Więcej zdjęć w Galerii

"Regionalna edukacja muzyczna         w gminie Mszana Dolna"  Projekt współfinasowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego ze środków Programu Operacyjnego Kapitał Ludzki, Działanie 9.5 - oddolne inicjatywy na obszarach wiejskich".  Link do całego projektu: http://dolinamszanki.internetdsl.pl/

ROK 2009

Polak, Węgier dwa bratanki

"Dolina Mszanki" od  22.06.2009 r. do 28.06.2009 r. gościła w  południowo-wschodniej części Węgier, w regionie Békés w ramach dwustronnego projektu polsko - węgierskiego. Temat projektu "Ocalić od zapomnienia" koncentrował się na: zapoznaniu z dziedzictwem kulturowym 2 regionów krajów partnerskich, przezwyciężaniu stereotypów, kształtowaniu postawy tolerancji i otwartości na inne kultury, wspieraniu mobilności oraz aktywności młodzieży. 70% kosztów podróży zespołu  pokryła Fundacja Rozwoju Systemu Edukacji (FRSE) w ramach programu "Młodzież w działaniu", akcja 1.1. Wymiana młodzieży; natomiast koszty utrzymania zespołu "Dolina Mszanki" - strona węgierska. Mieszkaliśmy w miejscowości Kamut. Mieliśmy do dyspozycji całą szkołę wraz z otaczającym ją terenem. Sami przygotowywaliśmy śniadania i kolacje z dostarczanych przez węgierskich przyjaciół produktów, zaś pyszne obiady serwowała nam restauracja w Mezöberény. Podzieleni na sześcioosobowe grupy pełniliśmy dyżury w kuchni i jadalni, sami także sprzątaliśmy szkołę.

Podczas warsztatów tanecznych i innych zajęć bardzo zżyliśmy się z grupą węgierską z Kamutu oraz grupą turecką, goszczącą na Węgrzech w ramach innego projektu. Zajęcia i występy naszego zespołu odbywały się w miejscowościach: Kamut, Békéscsaba, Gyula, Köröstarcsa, Mezöberény i Szanazug.  Podczas warsztatów samodzielnie wykonywaliśmy naczynia z gliny i charakterystyczne ozdoby z koralików, uczyliśmy się tańca regionalnego wywodzącego się z miejscowości Kamut oraz poznaliśmy tradycyjne potrawy węgierskie, langosze i zupę gulaszową.  Taniec ułatwiał porozumienie i nawiązywanie przyjaźni. Zajęcia prowadzone metodami aktywnymi, mobilizowały do nauki języków obcych, zwłaszcza języka angielskiego. Codziennie zwiedzaliśmy różne ciekawe miejsca, m.in. stolicę Wegier Budapeszt. Daliśmy też 4 występy dla lokalnych społeczności.  Najmilej wspominamy występ dla pensjonariuszy Domu Pogodnej Starości, po którym zostaliśmy obdarowani przez jedną z jego mieszkanek pięknymi, haftowanymi obustronnie serwetkami. Nasi gospodarze zadbali, byśmy dobrze wypoczęli na basenach termalnych w Oroshazie. Spędziliśmy tam cały dzień pływając, szalejąc na zjeżdżalniach, opalając się i grając w siatkówkę. Tydzień minął bardzo szybko, ale miłe wspomnienia i zdjęcia pozostaną. Po powrocie do Polski zaprezentowaliśmy taniec węgierski w czasie VI Turnieju Wsi. Podczas 2 dni trwania turnieju wszyscy chętni mogli również spróbować zupę gulaszową, przygotowaną przez część członków zespołu wg oryginalnej węgierskiej receptury. Wniosek jest tylko jeden naprawdę warto być aktywnym i dawać innym radość, choć to czasem wymaga trudu oraz wyrzeczeń.  Nagrodami są szczęśliwe twarze widzów oraz możliwości podróżowania i poznawania innych krajów.

„Różni, ale górale"

Zespół „Dolina Mszanki" zakończył realizację projektu współfinansowanego przez Ministerstwo Pracy i Polityki Społecznej w ramach dotacji z Programu Operacyjnego "Fundusz Inicjatyw Obywatelskich". 
Zadanie zakładało pogłębienie znajomości naszej - zagórzańskiej kultury oraz zapoznanie części członków zespołu „Dolina Mszanki" z kulturą podhalańską i orawską a także nawiązanie nowych kontaktów z zespołami z 2 sąsiednich regionów, prowadzącymi podobną działalność i zaprezentowanie zdobytych umiejętności podczas występów dla społeczności lokalnej gminy Mszana Dolna.
Po dwudniowych warsztatach zagórzańskich oraz wyjazdowych na Orawie i Podhalu, gdzie uczyliśmy się nowych tańców górali z sąsiednich regionów i doskonaliliśmy już wcześniej poznane, 29.12.2009r. w Zespole Placówek Oświatowych w Mszanie Górnej odbyła się impreza „Zagórzańskie gody" dla mieszkańców gminy Mszana Dolna. Wzięły w niej udział 2 zespoły, „Orawiacy" z Lipnicy Wielkiej i nasz - „Dolina Mszanki". 
Widzowie mieli możliwość poznania oryginalnego folkloru naszych przyjaciół z Orawy - zobaczyli ich tradycyjne ubiory i tańce, słuchali orawskich pastorałek oraz mogli podziwiać popis strzelania z bata. Nasz zespół zaprezentował tańce zagórzańskie, a wszyscy zgromadzeni wspólnie śpiewali kolędy i pastorałki. Oba zespoły wykonały też wspólnie 2 tańce orawskie, których „Dolina Mszanki" nauczyła się w Lipnicy Wielkiej. Ten eksperyment sprawił wszystkim dużo radości. Po występach i zasłużonym posiłku wszyscy bawili się na dyskotece, szkoda tylko, że trwała tak krótko, bo „Orawiacy" musieli wracać do domu. Jednak znajomości zawarte podczas warsztatów i występu będą podtrzymywane i, jak to śpiewali nasi przyjaciele, „spotkomy sie jesce nieroz w nasyk górak pod Tatrami".

ROK 2008

Dolina Mszanki w Chorwacji

Od 15. do 19. maja 2008 r. 42 członków zespołu (uczniów Gimnazjum nr 4 w Mszanie Górnej i jego absolwentów) pod opieką: p. Elżbiety Wojsław - szefa zespołu, p. Agnieszki Karpierz - głównego fotoreportera oraz p. Elżbiety Kubik i p. Małgorzaty Stożek- tłumaczek języka niemieckiego i angielskiego, spędziło niezapomniane chwile w Chorwacji. Zaproszenie dla zespołu wystosowało chorwackie stowarzyszenie kultury regionalnej „Stare Brestje". W pierwszym dniu pobytu nasi opiekunowie pokazali nam przepiękne jeziora plitvickie - obszar objęty narodową ochroną. Na terenie tego parku znajduje się 16 kryształowo czystych jezior, wpadających kaskadami jedno do drugiego. Przez ok. 4 godziny spacerowaliśmy po kładkach i mostkach, podziwiając piękne wodospady i liczne stada ryb, płynęliśmy też statkiem, a na koniec - jechaliśmy kolejką. Trochę obawialiśmy się, jak nawiążemy kontakt z naszymi gospodarzami, lecz okazało się, że dla chcącego - nic trudnego. Po angielsku, niemiecku, polsku oraz gestami udało się porozumieć, choć trzeba przyznać, że należałoby trochę popracować nad znajomością języków obcych... Drugiego dnia przed południem zwiedzaliśmy zabytki Zagrzebia i występowaliśmy na rynku stolicy Chorwacji. Przyjęto nas bardzo serdecznie. Co chwilę ludzie podchodzili i pytali, skąd jesteśmy, po czym wyrażali swoje uznanie wołając: "Brawo!". Nie brakowało też Polaków, którzy bardzo się cieszyli, oglądając i słuchając nas. Po obiedzie my z kolei obserwowaliśmy popisy chorwackich zespołów i sami demonstrowaliśmy góralskie tańce i piosenki na regionalnym święcie w Sesvete.

W ostatnim dniu uczestniczyliśmy w niedzielnej mszy świętej, podczas której zaśpiewaliśmy kilka polskich pieśni religijnych. Potem już trzeba było wracać do domu. Zmęczeni, ale bardzo zadowoleni i pełni wrażeń, dotarliśmy do domu. Jest co wspominać... :)

Ukraina 2008 
Żal, żal za (...) zieloną Ukrainą

Naprawdę żal. Bo gdyby nie pewne problemy na granicy, cały wyjazd można by uważać za bardzo udany. Ale po kolei. 20. września 2008 r. o godzinie 4. rano 40 członków zespołu Dolina Mszanki pod opieką p. A. Karpierz, p. E. Wojsław i p. M. Skowronek - Dyrektora Zespołu Placówek Oświatowych w Mszanie Górnej wraz z p. B. Dziwisz - Pełnomocnikiem Wójta i p. M. Myszą - sołtysem Mszany Górnej wyruszyło ku wschodniej granicy Polski. Po pięciogodzinnej podróży najbardziej stresujący moment  naszej wyprawy - przekroczenie w Medyce polsko - ukraińskiej granicy. Oj, było nerwowo... W końcu, choć w nieco uszczuplonym składzie, ruszyliśmy do Lwowa. Pogoda nas nie rozpieszczała - lało cały dzień jak z cebra. W mieście księcia Lwa spotykamy bardzo miłą przewodniczkę, która usiłuje wtłoczyć nam w pamięć całą historię miasta i pokazać wszystkie zabytki. A jest co oglądać. Co chwilę mijamy kościoły, w których za czasów sowieckich mieściły się magazyny.  Okazuje się, że w pięknych niegdyś kamienicach mieszkali sławni Polacy i to wielu: Zapolska, Konopnicka, Mickiewicz, Makuszyński, Lem , Banach... można by wyliczać bez końca. Ulice najczęściej brukowane. Miasto robi wrażenie nieco zaniedbanego.  Zwiedzamy Cmentarz Orląt Lwowskich położony na wzgórzu. Widać, że to wizytówka Lwowa - piękne pomniki, zadbane groby, porządek. I gdy tak się rozglądamy, słyszymy głos przewodniczki: - W obronie Lwowa najwięcej zginęło szesnastolatków. A więc takich jak my ...
Zziębnięci i przemoczeni wyruszamy do Przemyślan, gdzie będziemy nocować.  Wita nas drobny, ruchliwy Salezjanin, ojciec  Piotr Smolka. Od razu widać, że się tu nie przelewa. Czujemy się jak w domu, bo już po chwili wyłączają prąd. Stoimy w ciemnościach, czekając na zmiłowanie. I nagle - staje się jasność! Ojciec zaprasza nas na skromny posiłek. Opowiada o swojej piętnastoletniej walce o kościół. Oglądamy film, ukazujący jak z hali fabrycznej powoli przeistaczał się w dawną świątynię. Po kolacji, już rozlokowani w pokojach, chwilę odpoczywamy przed wieczorną próbą.  Denerwujemy się, czy nasi chłopcy i p. Agnieszka dojadą? Wreszcie przychodzi sms - stoją w korku na granicy, ale jednak będą z nami. Zbieramy się w dużej świetlicy - trzeba przećwiczyć pieśni przed jutrzejszym występem i ustalić zastępstwa w tańcach. Kamil i Mateusz niestrudzenie ćwiczą, żeby wszystko się udało. Wreszcie kładziemy się spać. Rankiem rzucamy się do okien - nie pada! Po śniadaniu dajemy mini koncert w kościele i serdecznie żegnani wracamy do Lwowa. I tu kolejna radość - Staszek dowiózł p. Agnieszkę, Michała, Piotrka i Kubę! Teraz czeka nas msza w Katedrze tzw. Łacińskiej, podczas której będziemy śpiewać Czarną Madonnę i Barkę. Siedzimy na chórze i podziwiamy świątynię: smukła, strzelista budowla o delikatnych zdobieniach przytłacza wielkością. Akustyka wspaniała - organy grzmią. A nasze głosy? Wydaje się, że nikną. Lecz nie, śpiew słychać dobrze, tylko z dołu. Pan Mysza specjalnie schodzi na dół i słucha. Po mszy, stojąc w naszych regionalnych strojach przed ołtarzem, śpiewamy jeszcze kilka pieśni. Ludzie biją brawo, uśmiechają się, śpiewają z nami. Gdy wychodzimy, zatrzymują nas, ściskają, dziękują, wypytują... Wreszcie wychodzimy, lecz to nie koniec występu. Przed świątynią rozpoczyna się jego spontaniczna, nie zaplanowana część - góralska. Śpiewamy otoczeni tłumem ludzi. Nagle pojawia się kardynał Jaworski. Śmieje się , słuchając słów piosenek. Jeszcze pamiątkowe zdjęcie i zegnani oklaskami ruszamy na dalsze zwiedzanie Lwowa - tym razem Starego Miasta. Około 14. jemy obiad i w tajemnicy przed jednym z członków zespołu robimy zakupy. Dziś Marcin kończy 18 lat. Jak spiskowcy czynimy przygotowania - tort, świeczki, prezenty, życzenia... To wszystko będzie po występie w Gródku. Horodok to miasteczko, na którego jubileuszu 795 - lecia będziemy występować. W Gródku milicyjna blokada, lecz my mamy specjalne względy, więc władza przepuszcza nas bez problemów. Tańczymy na scenie na rynku. Jak zwykle, mało miejsca, a do tego spora maszyna co chwilę produkuje dym.  - Gdzie moja partnerka? - zastanawia się jeden z tańczących, wyłaniając się jak duch z tych oparów. Po występie do p. Wojsław podchodzi starszy mężczyzna z bukietem kwiatów : - Jestem z tamtych stron, z gór. Dziękuję wam, że jesteście, nie zmieniajcie się - mówi wyraźnie wzruszony... Czy trzeba czegoś więcej? To najwspanialsza ocena. Nasi ukraińscy gospodarze przygotowali nam iście królewski poczęstunek. I właśnie wtedy zapalamy świeczki na urodzinowym torcie. Kapela gra, śpiewamy solenizantowi Sto lat - jak w rodzinie. Wspaniała atmosfera... I już trzeba wracać. Tym razem bez większych kłopotów mijamy granicę. Jednak naszą celniczkę witamy z ogromną ulgą. Uśmiecha się do nas, informuje - jak dobrze w domu... Mamy czas na refleksje. Porównujemy pobyt w Chorwacji i na Ukrainie. Widać różnice w poziomie życia, lecz ludzie tak samo serdeczni i życzliwi. A to najważniejsze, więc żal za zieloną Ukrainą.
Nasza kapela 2009r.: Urbaniak Paweł  (skrzypce)      Pałasz Damian (skrzypce)        Kiełtyka Jakub (akordeon) Pałasz Waldemar (basy góralskie)       Flig Jacek  (skrzypce) Skład zespołu: DZIEWCZĘTA: 1. Urbaniak Ewelina 2. Gucia Weronika 3. Murzyn Ewelina 4. Myszogląd Kinga 5. Steczek Sylwia 6. Piwowar Patrycja 7. Węglarz Dorota 8. Drabik Iwona 9. Nowak Natalia 10. Kołodziej Aneta Agnieszka 11. Kołodziej Aneta Anna 12. Skiba Katarzyna 13. Wąchała Anna 14. Florek Ilona 15. Pajdo Alicja 16. Rusnak Iwona 17. Pajdo Ewa 18. Węglarz Urszula 19. Walczak Joanna 20. Kuczaj Ewelina 21. Myszogląd Karolina 22. Kowalczyk Natalia  CHŁOPCY: 1. Kita Piotr 2. Kita Michał 3. Pulka Marcin 4. Grzędziak Michał 5. Łabuz Kamil 6. Myszogląd Damian 7. Węglarz Tomasz 8. Filipiak Mateusz 9. Malec Mariusz 10. Myszogląd Andrzej 11. Kowalczyk Tomasz 12. Grzędziak Patryk 13. Myszogląd Adrian 14. Myszogląd Dawid 15. Gibas Łukasz 16. Pajdzik Rafał 17. Wojciaczyk Mateusz 18. Polak Sławomir 19. Polak Kamil 20. Łabuz Damian